1. Trochę wspomnień
 

    Dla pierwszych drużyn skautowych, a później także polskich drużyn harcerskich niezwykle ważnymi (i tak jest do dnia dzisiejszego) były: chęć oraz potrzeba posiadania, charakterystycznego tylko dla danej jednostki symbolu – własnego, wyjątkowego proporca. Jednak szczególnie nobilitującym było przyznanie wyróżniającej się swoją pracą drużynie prawa posiadania własnego sztandaru.
 

     Pierwszy proporzec ufundowano w czerwcu 1924 roku, na trzecią rocznicę powstania drużyny. W najstarszym tomie naszych kronik zatytułowanym „PAMIĘTNIK SIÓDEMKI”, opisano go takimi słowami – „ … proporzec koloru jasnozielonego o wymiarach 60 x 100 cm. W środku Krzyż Harcerski, poniżej nazwisko i imię patrona drużyny oraz napis – VII Bydgoska Drużyna Harcerzy. Na drugiej stronie napis – ZHP Chorągiew Poznańska oraz pierwszy symbol (uzup. EB – inaczej logo) drużyny – niebieski wilk …”. Dla wyjaśnienia -  nasze aktualne logo  - Znaczek Siódemki powstało w wyniku konkursu i zostało zatwierdzone do użytku rozkazem w dniu 27 grudnia 1930 roku. Autorem projektu był nasz harcerski „guru”  i autor większości kronik hm. PL – Eugeniusz Szulc.
 

     W 1931 roku z okazji obchodów 10 rocznicy powstania Siódemki – drużynie, wyróżniającej się już wtedy wysokim poziomem pracy przyznano prawo posiadania sztandaru. Koszt jego wykonania w znacznej części pokryli członkowie powstałego 28 lutego 1931 roku Koła Byłych Siódemkarzy. Niewielką, brakującą część pieniędzy potrzebnych na zakup niezbędnych materiałów „wysupłano” z kasy drużyny. Sztandar wzorowany był na wojskowych. Wykonany został z zielonego  czerwonego i sukna, własnoręcznie przez siódemkarzy pod nadzorem druha Z. Gliszczyńskiego. Sztandar wręczono drużynie w dniu 7 czerwca 1931 roku. Niestety, los obszedł się   z tym naszym najważniejszym symbolem okrutnie. W dniu 2 września 1939 roku dworzec kolejowy i jego okolice zostały zbombardowane. Na skutek bliskich detonacji bomb lotniczych uszkodzeniu uległa także nasza harcówka, którą Siódemka miała od 1936 roku przy ulicy Rycerskiej. Zanim do harcówki dotarli siódemkarze została ona splądrowana przez nieznanych sprawców, sprzęt częściowo rozkradziono. Zaginął także sztandar. Uratowano tylko nieliczne pamiątki, w tym trzy tomy kronik, które były schowane w skrytce pod sufitem.
 

       Wkrótce po wyzwoleniu, Siódemka działająca w okresie okupacji w konspiracji,  z inspiracji przedwojennych instruktorów (głównie druha Aleksandra Wolińskiego) wznowiła legalną działalność. Po pozytywnym zaopiniowaniu przez Komendę Chorągwi ZHP wniosku o wydanie prawa do posiadania sztandaru, 7 BDH otrzymała w prezencie nowy. Ufundował go ówczesny opiekun drużyny druh Edward Kwiatkowski.  Ceremonia wręczenia odbyła się w dniu 25 czerwca 1945 roku na uroczystości 25 rocznicy powstania Siódemki. Sztandar był prawie wierną kopią pierwszego, zaginionego. Różnił się tylko niewielkimi (koniecznymi) szczegółami.

15 czerwca 1949 roku na skutek zarządzonych przez ówczesne władze polityczne ogólnopolskich zmian w strukturach polskiego ruchu młodzieżowego (w tym także harcerstwa) rozwiązano ostatnią drużynę Siódemki. Nasz drugi sztandar, całe wyposażenie oraz sprzęt zostały zarekwirowane przez Związek Młodzieży Polskiej. To była  kolejna bolesna strata. Nigdy go już nie odzyskaliśmy.